AliExpress Inteligentny samochód kamera DVR 4.3 Cal podwójny obiektyw lusterko wsteczne FHD 1080P Auto cyfrowy
Interakcja człowieka z robotem
Interakcja człowieka z robotem to badanie interakcji między ludźmi a robotami. Naukowcy często nazywają to HRI. Interakcja człowiek-robot to dziedzina multidyscyplinarna, w której udział biorą interakcja człowiek-komputer, sztuczna inteligencja, robotyka, rozumienie języka naturalnego, projekt, humanistyka i nauki społeczne.
Pochodzenie
Interakcja człowiek-robot była tematem zarówno science fiction, jak i akademickich spekulacji, jeszcze zanim istniały jakiekolwiek roboty. Ponieważ wiele z aktywnego rozwoju HRI zależy od przetwarzanie języka naturalnego, wiele aspektów HRI jest kontynuacją komunikacja międzyludzka, dziedzina badań znacznie starsza niż robotyka.
Geneza HRI jako dyskretnego problemu została określona przez XX-wiecznego autora Izaak Asimow w 1941 roku w swojej powieści Ja robotem. Podaje, że Trzy prawa robotyki tak jak:
Robot nie może zranić człowieka lub, poprzez bezczynność, pozwolić człowiekowi wyrządzić mu krzywdę. Robot musi wykonywać rozkazy wydawane mu przez ludzi, chyba że takie rozkazy byłyby sprzeczne z pierwszym prawem. Robot musi chronić swoje własne istnienie, o ile taka ochrona nie jest sprzeczna z pierwszą lub drugą zasadą.[1]
Te trzy przepisy stanowią przegląd celów, które inżynierowie i badacze wyznają w zakresie bezpieczeństwa w dziedzinie HRI, chociaż są to dziedziny etyka robotów i etyka maszynowa są bardziej złożone niż te trzy zasady. Jednak ogólnie rzecz biorąc, interakcja człowiek-robot nadaje priorytet bezpieczeństwu ludzi, którzy wchodzą w interakcje z potencjalnie niebezpiecznym sprzętem robotycznym. Rozwiązania tego problemu obejmują filozoficzne podejście do traktowania robotów jako agentów etycznych (osób z agencja moralna), na praktyczne podejście do tworzenia stref bezpieczeństwa. Te strefy bezpieczeństwa wykorzystują technologie takie jak lidar wykrywanie obecności człowieka lub barier fizycznych w celu ochrony ludzi poprzez zapobieganie jakiemukolwiek kontaktowi między maszyną a operatorem.[2]
Chociaż początkowo roboty w dziedzinie interakcji człowiek-robot wymagały pewnej interwencji człowieka, aby funkcjonować, badania rozszerzyły to do tego stopnia, że w pełni autonomiczne systemy są obecnie znacznie częstsze niż na początku XXI wieku.[3] Systemy autonomiczne obejmują z jednoczesna lokalizacja i mapowanie systemy, które zapewniają inteligentny ruch robota do przetwarzanie języka naturalnego i generacja języka naturalnego systemy, które pozwalają na naturalną, ludzką interakcję, spełniającą dobrze zdefiniowane psychologiczne standardy.[4]
Antropomorficzny roboty (maszyny imitujące budowę ciała człowieka) lepiej opisuje biomimetyka dziedzinie, ale w wielu zastosowaniach badawczych pokrywają się z HRI. Przykładami robotów, które wykazują ten trend, są Garaż Willowjest Robot PR2, the NASA Robonauta, i Honda ASIMO. Jednak roboty w dziedzinie interakcji człowiek-robot nie ograniczają się do robotów podobnych do ludzi: Paro i przeznaczenie Oba są robotami zaprojektowanymi do wywoływania reakcji emocjonalnej u ludzi i dlatego należą do kategorii interakcji człowiek-robot.[5]
Cele w HRI sięgają od produkcji przemysłowej do Coboty, technologii medycznej poprzez rehabilitację, interwencję w autyzmie i urządzenia do opieki nad osobami starszymi, rozrywkę, wspomaganie człowieka i wygodę.[6] Dlatego przyszłe badania obejmują szeroki zakres dziedzin, z których wiele koncentruje się na robotyce wspomagającej, poszukiwaniach i ratownictwie wspomaganym przez roboty oraz eksploracji kosmosu.[7]
Cel przyjaznych interakcji człowiek-robot
Roboty są sztuczne środki ze zdolnością percepcji i działania w świecie fizycznym, często określanym przez naukowców jako przestrzeń do pracy. Ich użycie zostało uogólnione w fabrykach, ale obecnie można je znaleźć w najbardziej zaawansowanych technologicznie społeczeństwach w tak krytycznych dziedzinach, jak poszukiwania i ratownictwo, bitwa wojskowa, wykrywanie min i bomb, badania naukowe, egzekwowanie prawa, rozrywka i opieka szpitalna.
Te nowe domeny aplikacji wymagają bliższej interakcji z użytkownikiem. Pojęcie bliskości należy w pełni rozumieć, roboty i ludzie dzielą przestrzeń roboczą, ale także mają wspólne cele w zakresie realizacji zadań. Ta ścisła interakcja wymaga nowych modeli teoretycznych, z jednej strony dla naukowców zajmujących się robotyką, którzy pracują nad poprawą użyteczności robotów, az drugiej strony, aby ocenić ryzyko i korzyści tego nowego „przyjaciela” dla naszego współczesnego społeczeństwa.
Z wyprzedzeniem AI, badania koncentrują się z jednej strony na najbezpieczniejszej interakcji fizycznej, ale także na interakcji poprawnej społecznie, zależnej od kryteriów kulturowych. Celem jest zbudowanie intuicyjnej i łatwej komunikacji z robotem za pomocą mowy, gestów i mimiki.
Dautenhahn nazywa przyjazną interakcję człowiek-robot „Robotiquette”, definiując ją jako „społeczne zasady zachowania robota („ robotiquette ”), które jest wygodne i akceptowalne dla ludzi”[8] Robot musi dostosować się do naszego sposobu wyrażania pragnień i rozkazów, a nie przeciwnie. Jednak na co dzień w środowiskach takich jak domy obowiązują znacznie bardziej złożone zasady społeczne niż te, które wynikają z fabryk, a nawet środowisk wojskowych. Dlatego robot potrzebuje dostrzegania i rozumienia zdolności do budowania dynamicznych modeli swojego otoczenia. To musi kategoryzuj obiektyrozpoznawać i lokalizować ludzi i dalej rozpoznać ich emocje. Potrzeba dynamicznych zdolności popycha do przodu każdą dziedzinę robotyki.
Co więcej, rozumiejąc i postrzegając bodźce społeczne, roboty mogą tworzyć scenariusze oparte na współpracy z ludźmi. Na przykład wraz z gwałtownym rozwojem osobistych maszyn produkcyjnych, takich jak komputery stacjonarne Drukarki 3D, wycinarki laseroweitp., gdy wchodzą do naszych domów, mogą pojawić się scenariusze, w których roboty mogą wspólnie sterować, koordynować i wspólnie wykonywać zadania. Roboty przemysłowe zostały już zintegrowane z przemysłowymi liniami montażowymi i współpracują z ludźmi. Zbadano społeczny wpływ takich robotów [9] i wskazał, że pracownicy nadal traktują roboty i podmioty społeczne, polegają na sygnałach społecznych, aby zrozumieć i współpracować.
Z drugiej strony badań HRI modelowanie poznawcze „relacji” między człowiekiem a robotami przynosi korzyści psychologom i naukowcom zajmującym się robotami. Badania użytkowników są często przedmiotem zainteresowania obu stron. To badanie dotyczy części społeczeństwa ludzkiego. Efektywne człowiek - humanoidalny robot interakcja[10] liczne umiejętności komunikacyjne[11] a związane z nimi funkcje powinny zostać wdrożone w projektowaniu takich sztucznych czynników / systemów.
Ogólne badania HRI
Badania HRI obejmują szeroki zakres dziedzin, z których niektóre dotyczą natury HRI.
Metody postrzegania ludzi
Metody postrzegania ludzi w środowisku opierają się na informacjach z czujników. Badania nad komponentami czujnikowymi i oprogramowaniem prowadzone przez firmę Microsoft dostarczają użytecznych wyników do wyodrębniania kinematyki człowieka (patrz Kinect). Przykładem starszej techniki jest wykorzystanie informacji o kolorze, na przykład fakt, że dla osób o jasnej karnacji dłonie są lżejsze niż noszone ubranie. W każdym przypadku człowiek wymodelowany a priori może być następnie dopasowany do danych czujnika. Robot buduje lub posiada (w zależności od poziomu autonomii robota) 3D mapowanie otoczenia do którego przypisano lokalizacje ludzi.
Większość metod ma taki zamiar zbudować model 3D przez wizja środowiska. Plik propriocepcja czujniki umożliwiają robotowi uzyskanie informacji o jego własnym stanie. Ta informacja dotyczy odniesienia.
System rozpoznawania mowy służy do interpretowania ludzkich pragnień lub poleceń. Łącząc informacje wywnioskowane przez propriocepcję, sensor i mowę, pozycja i stan człowieka (pozycja stojąca, siedząca). W tej sprawie, Przetwarzanie języka naturalnego zajmuje się interakcjami między komputerami a ludzkimi (naturalnymi) językami, w szczególności sposobem programowania komputerów do przetwarzania i analizowania dużych ilości język naturalny dane. Na przykład architektury sieci neuronowych i algorytmy uczenia się, które można zastosować do różnych zadań przetwarzania języka naturalnego, w tym do znakowania części mowy, fragmentowania, rozpoznawania nazwanych jednostek i etykietowania ról semantycznych.[12]
Metody planowania ruchu
Planowanie ruchu w dynamicznych środowiskach jest wyzwaniem, które w tej chwili można osiągnąć tylko w przypadku robotów z 3 do 10 stopnie swobody. Roboty humanoidalne, a nawet 2 uzbrojone roboty, które mogą mieć do 40 stopni swobody, nie nadają się do dynamicznych środowisk przy dzisiejszej technologii. Jednak roboty o niższych wymiarach mogą wykorzystywać metodę pola potencjalnego do obliczania trajektorii, które pozwalają uniknąć kolizji z ludźmi.
Modele poznawcze i teoria umysłu
Ludzie wykazują negatywne reakcje społeczne i emocjonalne, a także zmniejszają zaufanie do niektórych robotów, które bardzo, ale niedoskonale, przypominają ludzi; zjawisko to zostało nazwane „Uncanny Valley”.[13] Jednak ostatnie badania nad robotami teleobecności wykazały, że naśladowanie ludzkich pozycji ciała i ekspresyjnych gestów sprawia, że roboty są lubiane i angażują się w zdalne otoczenie.[14] Co więcej, obecność ludzkiego operatora była odczuwalna silniej podczas testów z androidem lub humanoidalnym robotem teleobecności niż w przypadku normalnej komunikacji wideo za pośrednictwem monitora.[15]
Chociaż istnieje coraz więcej badań dotyczących postrzegania robotów przez użytkowników i ich emocji, nadal jesteśmy dalecy od pełnego zrozumienia. Dopiero dodatkowe eksperymenty pozwolą określić dokładniejszy model.
Na podstawie wcześniejszych badań mamy pewne wskazówki dotyczące aktualnych opinii i zachowań użytkowników w stosunku do robotów:[16][17]
Podczas początkowych interakcji ludzie są bardziej niepewni, przewidują mniejszą obecność społeczną i mają mniej pozytywnych uczuć, gdy myślą o interakcji z robotami i wolą komunikować się z człowiekiem. To odkrycie nazwano skryptem interakcji człowiek-człowiek.
Zaobserwowano, że gdy robot zachowuje się proaktywnie i nie przestrzega „bezpiecznej odległości” (penetrując przestrzeń użytkownika), użytkownik czasami wyraża strach. Ta reakcja strachu jest zależna od osoby.
Wykazano również, że gdy robot nie ma szczególnego zastosowania, często wyrażane są negatywne uczucia. Robot jest postrzegany jako bezużyteczny, a jego obecność staje się irytująca.
Wykazano również, że ludzie przypisują robotowi cechy osobowości, które nie zostały zaimplementowane w oprogramowaniu.
Metody koordynacji człowieka z robotem
W wielu pracach w dziedzinie interakcji człowiek-robot przyjrzano się, w jaki sposób ludzie i roboty mogą lepiej współpracować. Podstawową wskazówką społeczną dla ludzi podczas współpracy jest wspólne postrzeganie czynności, w tym celu naukowcy zbadali przewidujące sterowanie robotem za pomocą różnych metod, w tym: monitorowania zachowań ludzkich partnerów za pomocą śledzenie wzrokuwyciąganie wniosków na temat zamiarów wykonywanych przez ludzi i proaktywnych działań ze strony robota.[18] Badania wykazały, że kontrola wyprzedzająca pomogła użytkownikom wykonywać zadania szybciej niż w przypadku samej kontroli reaktywnej.
Powszechnym podejściem do programowania sygnałów społecznych w robotach jest najpierw zbadanie zachowań człowiek-człowiek, a następnie przekazanie wiedzy.[19] Na przykład mechanizmy koordynacji we współpracy człowieka z robotem[20] opierają się na pracy w neurobiologii[21] w którym zbadano, jak umożliwić wspólne działanie w konfiguracji człowiek-człowiek, badając percepcję i działanie w kontekście społecznym, a nie w izolacji. Badania te ujawniły, że utrzymywanie wspólnej reprezentacji zadania ma kluczowe znaczenie dla realizacji zadań w grupach. Na przykład autorzy przeanalizowali zadanie wspólnej jazdy, oddzielając obowiązki związane z przyspieszaniem i hamowaniem, tj. Jedna osoba jest odpowiedzialna za przyspieszanie, a druga za hamowanie; badanie ujawniło, że pary osiągały ten sam poziom wyników co jednostki tylko wtedy, gdy otrzymywały informację zwrotną o czasie wykonywania swoich działań. Podobnie, naukowcy zbadali aspekt przekazywania człowiek-człowiek w scenariuszach domowych, takich jak podawanie talerzy w jadalni, aby umożliwić adaptacyjną kontrolę tego samego w przekazywaniu ludzi z robotami.[22] Kolejne badanie w dziedzinie Czynniki ludzkie i ergonomia przekazań człowiek-człowiek w magazynach i supermarketach ujawnia, że dawcy i odbiorcy inaczej postrzegają zadania związane z przekazywaniem, co ma znaczące implikacje dla projektowania współpraca człowieka z robotem systemy.[23] Niedawno naukowcy zbadali system, który automatycznie rozdziela zadania montażowe między współpracujących pracowników, aby poprawić koordynację.[24]
Obszary zastosowań
Obszary zastosowań interakcji człowiek-robot obejmują technologie robotyczne, które są wykorzystywane między innymi przez ludzi w przemyśle, medycynie i dla towarzystwa.
Roboty przemysłowe
To jest przykład przemysłowego robota współpracującego, Sawyera, pracującego na hali fabrycznej obok ludzi.
Roboty przemysłowe zostały wdrożone do współpracy z ludźmi przy wykonywaniu zadań związanych z produkcją przemysłową. Podczas gdy ludzie mają elastyczność i inteligencję, aby rozważyć różne podejścia do rozwiązania problemu, wybrać najlepszą opcję spośród wszystkich dostępnych opcji, a następnie nakazać robotom wykonanie przydzielonych zadań, roboty są w stanie być bardziej precyzyjne i konsekwentne w wykonywaniu powtarzalnych i niebezpiecznych prac .[25] Współpraca robotów przemysłowych i ludzi razem pokazuje, że roboty mają możliwości zapewniania wydajności produkcja i montaż.[25] Istnieją jednak stałe obawy co do bezpieczeństwa współpracy człowieka z robotem, ponieważ roboty przemysłowe są w stanie przesuwać ciężkie przedmioty i operować często niebezpiecznymi i ostrymi narzędziami, szybko iz użyciem siły. W rezultacie stanowi to potencjalne zagrożenie dla osób pracujących w tym samym miejscu pracy.[25]
Roboty medyczne
Rehabilitacja
Naukowcy z University at Texas zademonstrowali robota rehabilitacyjnego wspomagającego ruchy dłoni.
ZA robot rehabilitacyjny jest przykładem systemu wspomaganego robotem zaimplementowanego w opieka zdrowotna. Ten typ robota by pomógł uderzenie osoby, które przeżyły lub osoby z zaburzeniami neurologicznymi, aby odzyskać ruchy dłoni i palców.[26][27] W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci idea interakcji człowieka i robota ze sobą jest jednym z czynników, który był szeroko brany pod uwagę przy projektowaniu robotów rehabilitacyjnych.[27] Na przykład interakcja człowiek-robot odgrywa ważną rolę w projektowaniu egzoszkielet roboty rehabilitacyjne, ponieważ układ egzoszkieletu ma bezpośredni kontakt z ciałem człowieka.[26]
Opieka nad osobami starszymi i robot towarzyszący
Roboty pielęgniarskie mają służyć pomocą w podeszłym wieku ludzie, którzy mogli stanąć w obliczu spadku sprawności fizycznej i poznawczy funkcjonować, a co za tym idzie, rozwinięte psychospołeczne zagadnienia.[28] Poprzez pomoc w codziennych czynnościach fizycznych, fizyczna pomoc ze strony robotów pozwoliłaby starszym osobom poczuć autonomia i czują, że nadal są w stanie zadbać o siebie i pozostać we własnych domach.[28]
[29] Jest to wystawa w Science Museum w Londynie, która przedstawia roboty dla dzieci z autyzmem jako ich zabawki w nadziei, że pomogą dzieciom z autyzmem odebrać sygnały społeczne z wyrazu twarzy.
Roboty społeczne
Interwencja autyzmu
W ciągu ostatniej dekady interakcja człowiek-robot przyniosła obiecujące wyniki w interwencji na autyzm.[30] Dzieci z Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) częściej łączą się z robotami niż ludźmi i używają roboty społeczne uważa się za korzystne podejście do pomocy tym dzieciom z ASD.[30] Jednak roboty społeczne, które są używane do interwencji w ASD dzieci, nie są postrzegane przez społeczności kliniczne jako realne leczenie, ponieważ badania nad wykorzystaniem robotów społecznych w interwencji z ASD często nie są zgodne ze standardowym protokołem badawczym.[30] Ponadto wynik badania nie mógł wykazać spójnego pozytywnego efektu, który można by uznać za praktyka oparta na dowodach (EBP) na podstawie systematycznej oceny klinicznej.[30] W rezultacie naukowcy zaczęli opracowywać wytyczne, które sugerują, jak prowadzić badania z interwencją za pośrednictwem robota, a tym samym dostarczać wiarygodnych danych, które można by traktować jako EBP, które pozwoliłyby lekarzom zdecydować się na użycie robotów w interwencji z ASD.[30]
Automatyczna jazda
Specyficznym przykładem interakcji człowiek-robot jest interakcja człowiek-pojazd podczas zautomatyzowanej jazdy. Celem współpracy człowiek-pojazd jest zapewnienie bezpieczeństwa, ochrony i komfortu w zautomatyzowane systemy jazdy.[31] Ciągłe doskonalenie tego systemu i postęp w rozwoju wysoce iw pełni zautomatyzowanych pojazdów mają na celu uczynienie jazdy bezpieczniejszą i bardziej wydajną, w której ludzie nie muszą ingerować w proces jazdy, gdy wystąpią nieoczekiwane warunki jazdy, takie jak pieszy. przechodzenie przez ulicę, kiedy nie powinno.[31]
Ten dron jest przykładem UAV, którego można by użyć do zlokalizowania np. Zaginionej osoby w górach.
Szukać i ratować
Bezzałogowe statki powietrzne (UAV) i Bezzałogowe pojazdy podwodne (UUV) mogą pomóc w poszukiwaniach i ratownictwie obszary dzikiej przyrody, takie jak zdalne zlokalizowanie zaginionej osoby na podstawie dowodów pozostawionych w okolicy.[32][33] System integruje autonomię i informacje, takie jak mapy zasięgu, Informacje GPS i wysokiej jakości wideo wyszukiwania, aby wspierać ludzi wykonujących szukać i ratować pracować wydajnie w określonym, ograniczonym czasie.[32][33]
Projekt „Moonwalk” ma na celu symulację załogowej misji na Marsa oraz przetestowanie współpracy robota-astronauta w środowisku analogowym.
Eksploracja kosmosu
Ludzie pracowali nad kolejnym przełomem w eksploracji kosmosu, na przykład załogową misją na Marsa.[34] Wyzwanie to zidentyfikowało potrzebę opracowania łazików planetarnych, które są w stanie pomagać astronautom i wspierać ich operacje podczas ich misji.[34] Współpraca między łazikami, bezzałogowymi statkami powietrznymi i ludźmi umożliwia wykorzystanie możliwości ze wszystkich stron i optymalizację wydajności zadań.[34]
Zobacz też
Robotyka
Technologia
Psychologia
Antropomorfizm i Dolina niesamowitości
Nieruchomości
Bartneck i Okada[35] sugerują, że zrobotyzowany interfejs użytkownika można opisać za pomocą następujących czterech właściwości:
Narzędzie - skala zabawkowa
Czy system jest przeznaczony do skutecznego rozwiązywania problemów, czy tylko do rozrywki?
Zdalne sterowanie - waga autonomiczna
Czy robot wymaga zdalnego sterowania, czy może działać bez bezpośredniego wpływu człowieka?
Reaktywny - skala dialogowa
Czy robot opiera się na ustalonym schemacie interakcji, czy też jest w stanie prowadzić dialog - wymianę informacji - z człowiekiem?
Skala antropomorfizmu
Czy ma kształt lub właściwości człowieka?
Konferencje
ACE - Międzynarodowa konferencja nt. Przyszłych zastosowań sztucznej inteligencji, czujników i robotyki w społeczeństwie
Międzynarodowa konferencja nt. Przyszłych zastosowań sztucznej inteligencji, czujników i robotyki w społeczeństwie przedstawia stan badań naukowych, podkreślając przyszłe wyzwania, a także ukryty potencjał technologii. Przyjęte artykuły na tę konferencję będą publikowane corocznie w specjalnym wydaniu czasopisma Journal of Future Robot Life.
Międzynarodowa Konferencja Robotyki Społecznej
Międzynarodowa konferencja na temat robotyki społecznej to konferencja dla naukowców, badaczy i praktyków, na której mają przedstawiać i omawiać najnowsze postępy ich czołowych badań i odkryć w robotyce społecznej, a także interakcje z ludźmi i integrację z naszym społeczeństwem.
ICSR2009, Incheon, Korea we współpracy z Kongresem FIRA RoboWorld
ICSR2010, Singapur
ICSR2011, Amsterdam, Holandia
Międzynarodowa konferencja na temat osobistych relacji człowiek-robot
HRPR2008, Maastricht
HRPR 2009, Tilburg. Głównym mówcą był Hiroshi Ishiguro.
HRPR2010, Leiden. Głównym mówcą był Kerstin Dautenhahn.
Międzynarodowy Kongres Miłości i Seksu z Robotami
Międzynarodowy Kongres Miłości i Seksu z Robotami to coroczny kongres, który zaprasza i zachęca do szerokiego zakresu tematów, takich jak sztuczna inteligencja, filozofia, etyka, socjologia, inżynieria, informatyka, bioetyka.
Najwcześniejsze prace naukowe na ten temat zostały zaprezentowane w 2006 EC Euron Roboethics Atelier, zorganizowanym przez School of Robotics w Genui, a rok później pierwsza książka - „Love and Sex with Robots” - wydana przez Harper Collins w Nowym Jorku. . Od tego początkowego ruchu akademickiego w tej dziedzinie temat ten znacznie się rozrósł i zyskał światowe zainteresowanie. W Holandii w latach 2008-2010 odbyły się trzy konferencje poświęcone relacjom między człowiekiem a robotem, w każdym przypadku artykuły zostały opublikowane przez uznanych wydawców akademickich, w tym Springer-Verlag. Po przerwie do 2014 r. Konferencje zostały przemianowane na „Międzynarodowy Kongres Miłości i Seksu z Robotami”, który wcześniej odbywał się na Uniwersytecie Madery w 2014 r .; w Londynie w 2016 i 2017 roku; oraz w Brukseli w 2019 r. Ponadto wydawnictwo Springer-Verlag „International Journal of Social Robotics” do 2016 r. opublikowało artykuły poruszające ten temat, aw 2012 r. uruchomiono ogólnodostępne czasopismo „Lovotics”, poświęcone w całości temu zagadnieniu. . W ciągu ostatnich kilku lat nastąpił również silny wzrost zainteresowania poprzez coraz szersze poruszanie tego tematu w mediach drukowanych, telewizyjnych dokumentach i filmach fabularnych, a także w środowisku akademickim.
Międzynarodowy Kongres Miłości i seksu z robotami stanowi doskonałą okazję dla naukowców i profesjonalistów z branży do zaprezentowania i omówienia ich innowacyjnych prac i pomysłów podczas akademickiego sympozjum.
2020, Berlin, Niemcy
2019, Bruksela, Belgia
2017, Londyn, Wielka Brytania
2016, Londyn, Wielka Brytania
2014, Madera, Portugalia
Międzynarodowe sympozjum nt. Nowych granic w interakcji człowiek-robot
Sympozjum organizowane jest we współpracy z doroczną konwencją Towarzystwa Badań nad Sztuczną Inteligencją i Symulacją Zachowania.
2015, Canterbury, Wielka Brytania
2014, Londyn, Wielka Brytania
2010, Leicester, Wielka Brytania
2009, Edynburg, Wielka Brytania
Międzynarodowe sympozjum IEEE w zakresie interaktywnej komunikacji robotów i ludzi
Międzynarodowe sympozjum IEEE dotyczące interaktywnej komunikacji robotów i ludzi (RO-MAN) zostało założone w 1992 roku przez prof. Toshio Fukuda, Hisato Kobayashi, Hiroshi Harashima i Fumio Hara. Wczesnymi uczestnikami warsztatów byli głównie Japończycy, a pierwszych siedem odbyło się w Japonii. Od 1999 r. Warsztaty odbywają się w Europie, Stanach Zjednoczonych i Japonii, a ich udział ma zasięg międzynarodowy.
Międzynarodowa konferencja ACM / IEEE na temat interakcji człowiek-robot
Ta konferencja jest jedną z najlepszych konferencji w dziedzinie HRI i ma bardzo selektywny proces recenzowania. Średni wskaźnik akceptacji wynosi 26%, a średnia frekwencja 187. Około 65% wkładów na konferencję pochodzi z USA, a wysoki poziom jakości zgłoszeń na konferencję jest widoczny po średniej z 10 cytowań, które HRI jak dotąd przyciągnięto papiery.[36]
HRI 2006 w Salt Lake City, Utah, USA, wskaźnik akceptacji: 0,29
HRI 2007 w Waszyngton., USA, współczynnik akceptacji: 0,23
HRI 2008 w Amsterdam, Holandia, wskaźnik akceptacji: 0,36 (0,18 w przypadku prezentacji ustnych)
HRI 2009 w San Diego, Kalifornia, USA, wskaźnik akceptacji: 0,19
HRI 2010 w Osaka, Japonia, wskaźnik akceptacji: 0,21
HRI 2011 w Lozanna, Szwajcaria, wskaźnik akceptacji: 0,22 dla pełnych artykułów
HRI 2012 w Boston, Massachusetts, USA, wskaźnik akceptacji: 0,25 dla pełnych artykułów
HRI 2013 w Tokio, Japonia, wskaźnik akceptacji: 0,24 dla pełnych artykułów
HRI 2014 w Bielefeld, Niemcy, wskaźnik akceptacji: 0,24 dla pełnych artykułów
HRI 2015 w Portland w stanie Oregon, USA, wskaźnik akceptacji: 0,25 dla pełnych artykułów
HRI 2016 w Christchurch, Nowa Zelandia, wskaźnik akceptacji: 0,25 dla pełnych artykułów
HRI 2017 w Wiedeń, Austria, wskaźnik akceptacji: 0,24 dla pełnych artykułów
HRI 2018 w Chicago, USA, wskaźnik akceptacji: 0,24 dla pełnych artykułów
Międzynarodowa konferencja na temat interakcji człowiek-agent
HAI 2013 w Sapporo, Japonia
HAI 2014 w Tsukuba, Japonia
HAI 2015 w Daegu, Korea
HAI 2016 w Singapurze
HAI 2017 w Bielefeld, Niemcy
Powiązane konferencje
Istnieje wiele konferencji, które nie są wyłącznie HRI, ale dotyczą szerokich aspektów HRI i często prezentowane są artykuły HRI.
Międzynarodowa konferencja IEEE-RAS / RSJ na temat robotów humanoidalnych (humanoidów)
Wszechobecne komputery (UbiComp)
Międzynarodowa konferencja IEEE / RSJ na temat inteligentnych robotów i systemów (IROS)
Inteligentne interfejsy użytkownika (IUI)
Interakcja komputer-człowiek (CHI)
Amerykańskie Stowarzyszenie Sztucznej Inteligencji (AAAI)
ODDZIAŁYWAĆ
Powiązane czasopisma
Obecnie istnieją dwa dedykowane czasopisma HRI
International Journal of Social Robotics
Otwarty Journal of Human-Robot Interaction
i jest kilka innych czasopism ogólnych, w których można znaleźć artykuły HRI.
Książki pokrewne
Dostępnych jest kilka książek specjalizujących się w interakcji człowiek-robot. Chociaż istnieje kilka książek do edycji, dostępnych jest tylko kilka dedykowanych tekstów:
Interakcja człowiek-robot - wprowadzenie autorstwa Christopha Bartnecka, Tony'ego Belpaeme, Friederike Eyssel, Takayuki Kanda, Merel Keijsers, Selma Šabanović, Cambridge University Press (plik PDF jest dostępny dla darmowy) [37]
Interakcja człowiek-robot w robotyce społecznej autorstwa Takayuki Kanda i Hiroshi Ishiguro, CRC Press [38]
Social Robotics by Breazeal C., Dautenhahn K., Kanda T., Springer (rozdział w obszernym podręczniku)[39]
Inteligentny samochód Intela
Connected Car to jeden z najnowszych projektów inżynierów Intela. Jest to koncepcyjny model inteligentnego samochodu, zaprezentowany w czasie tegorocznego [email protected] Day.
Co takiego specjalnego jest w? Jak sama nazwa wskazuje - możliwości komunikacyjne. Kierowca za pośrednictwem przenośnego urządzenia - np. netbooka czy smartfona - będzie mógł nawiązać łączność z pojazdem i w ten sposóbbądź obejrzeć obraz z kamer zainstalowanych na zewnątrz i wewnątrz samochodu.
Przed wejściem do samochodu będzie np. możliwe dostosowanie panującej w jego kabinie temperatury - kierowca będzie mógł to zrobić z domu, jak również zdalne zamknąć i otworzyć drzwi auta i sterować alarmem antykradzieżowym. Powstaje tylko pytanie o bezpieczeństwo takiego systemu i jego odporność na włamania.
Zobacz również:
Connected Car to pojazd wyposażony w czujniki zderzeniowe i zbliżeniowe (technologia pojawiająca się już we współcześnie produkowanych pojazdach). "Czujniki i kamery zainstalowane w Intel Connected Car na bieżąco zbierają dane na temat osiąganych prędkości czy wykonywanych manewrów i w przypadku kolizji automatycznie wysyłają je na serwery policyjne lub do firmy ubezpieczeniowej" - informuje Intel. Taka automatyzacja przepływu informacji może znacząco uprościć procedurę ustalania przyczyn kolizji.
Inteligentny samochód powinien zresztą sam zapobiegać wypadkom - Intel Connected Car ocenia odległość od innych pojazdów i obiektów w tzw. martwej strefie, w razie potrzeby alarmując kierowcę o potencjalnym niebezpieczeństwie.
Connected Car to nie wszystko, czym mogli pochwalić się badacze Intela na [email protected] Day 2010. Pracownicy koncernu w ramach specjalnie wydzielonej jednostki badawczej - Interaction and Experience Research Lab - będą pracować nad rozwojem nowych metod sterowania komputerami.
Komentarz redakcji
Intel pokazuje jeden z możliwych kierunków rozwoju motoryzacji, Microsoft sugeruje, jak za kilka lat będzie wyglądać nowoczesny, cyfrowy dom, IBM opracowuje superkomputer, który wystartuje w teleturnieju. Już dziś elektronika jest wszechobecna w naszym życiu, a w wizjach świata kreowanych przez inżynierów wielkich koncernów IT jest jej jeszcze więcej. Tym samym, coraz mniej miejsca pozostaje dla człowieka...
AliExpress Inteligentny samochód kamera DVR 4.3 Cal podwójny obiektyw lusterko wsteczne FHD 1080P Auto cyfrowy
Drogi Użytkowniku,
klikając przycisk „AKCEPTUJĘ”zgadzasz się, aby serwis Ceneo.pl sp i jego Zaufani Partnerzy przetwarzali Twoje dane osobowe zapisywane w plikach cookies lub za pomocą podobnej technologii w celach marketingowych (w tym poprzez profilowanie i analizowanie) podmiotów innych niż Ceneo.pl, obejmujących w szczególności wyświetlanie spersonalizowanych reklam w serwisie Ceneo.pl.
Wyrażenie zgody jest dobrowolne. Wycofanie zgody nie zabrania serwisowi Ceneo.pl przetwarzania dotychczas zebranych danych.
Wyrażając zgodę, otrzymasz reklamy produktów, które są dopasowane do Twoich potrzeb. Sprawdź Zaufanych Partnerów Ceneo.pl. Pamiętaj, że oni również mogą korzystać ze swoich zaufanych podwykonawców.
Informujemy także, że korzystając z serwisu Ceneo.pl, wyrażasz zgodę na przechowywanie w Twoim urządzeniu plików cookies lub stosowanie innych podobnych technologii oraz na wykorzystywanie ich do dopasowywania treści marketingowych i reklam, o ile pozwala na to konfiguracja Twojej przeglądarki. Jeżeli nie zmienisz ustawień Twojej przeglądarki, cookies będą zapisywane w pamięci Twojego urządzenia. Więcej w Polityce Plików Cookies.
Więcej o przetwarzaniu danych osobowych przez Ceneo.pl, w tym o przysługujących Ci uprawnieniach, znajdziesz tutaj.
Więcej o plikach cookies, w tym o sposobie wycofania zgody, znajdziesz tutaj.
Pamiętaj, że klikając przycisk „Nie zgadzam się” nie zmniejszasz liczby wyświetlanych reklam, oznacza to tylko, że ich zawartość nie będzie dostosowana do Twoich zainteresowań.
Przemysław Kutytowski
